De geschiedenis van de Akropolis gaat terug tot het neolithicum (ongeveer 4.000 v. Chr.), maar pas tijdens de Bronstijd (circa 2.000 v. Chr.) begon de site aan belang te winnen. Vroege Myceense nederzettingen op de Akropolis suggereren dat het gebied al voor de opkomst van het klassieke Athene als heilig werd beschouwd. De eerste substantiële gebouwen op Akropolis dateren uit deze periode.
Akropolis van Athene geschiedenis uitgelegd
De Akropolis van Athene heeft een rijke geschiedenis die duizenden jaren omspant en diende als zowel religieus als politiek centrum voor het oude Athene.
Vroege geschiedenis
Opkomst van de Akropolis als religieus centrum
In de Geometrische periode (circa 900-700 v. Chr.) begon de Akropolis zich te ontwikkelen tot een belangrijke religieuze plaats gewijd aan Athena, de beschermgodin van de stad. De eerste tempel gewijd aan Athena werd gebouwd rond de 7e eeuw voor Christus en dit markeerde het begin van de betekenis van de Akropolis in het religieuze en culturele leven van Athene.
De klassieke periode en het Parthenon
De 5e eeuw voor Christus markeerde het hoogtepunt van de ontwikkeling van de Akropolis toen Athene onder Pericles aan de macht kwam. Na de Perzische invasie in 480 v. Chr. herbouwden de Atheners de Akropolis om hun kracht en culturele prestaties te laten zien. Het Parthenon (447-438 BCE), ontworpen door Iktinos en Kallikrates en gebeeldhouwd door Phidias, was het belangrijkste bouwwerk, gewijd aan Athena Parthenos. Het ontwerp, de proporties en de beeldhouwwerken, waaronder de beroemde Parthenon Marbles, zetten een nieuwe standaard in de klassieke architectuur en symboliseerden de rijkdom en militaire overwinning van Athene op de Perzen.
Naast het Parthenon zijn er nog andere belangrijke bouwwerken uit deze periode:
- Het Erechtheion (421-406 BCE), een ongewone tempel gewijd aan Athena en Poseidon, beroemd om zijn Caryatid zuilen.
- De Tempel van Nikè, een kleine Ionische tempel gebouwd rond 427 v. Chr. ter viering van de militaire overwinningen van Athene.
- De Propylaia, een grote poort ontworpen door Mnesicles die diende als hoofdingang tot de Akropolis.
Hellenistische en Romeinse tijd
Tijdens de Hellenistische periode (4e tot 1e eeuw v. Chr.) verloor Athene zijn politieke dominantie, maar bleef een belangrijk centrum voor cultuur en filosofie. Vermaarde filosofen als Socrates, Plato en Aristoteles hadden de intellectuele erfenis gevormd en de stad bleef geleerden, kunstenaars en denkers aantrekken.
In de Romeinse periode bleef Athene een belangrijke stad in het Oost-Romeinse Rijk. De Romeinen respecteerden over het algemeen de Akropolis en haar monumenten en voerden vaak reparaties en toevoegingen uit. Keizer Hadrianus (2e eeuw CE) sponsorde bijvoorbeeld de bouw van verschillende gebouwen, waaronder de Tempel van Zeus in de Romeinse Agora. Het Parthenon en andere bouwwerken op de Akropolis werden echter voor verschillende doeleinden gebruikt, waaronder een christelijke kerk en later een moskee tijdens de Ottomaanse overheersing.
De Byzantijnse en Ottomaanse Perioden
Tijdens de Byzantijnse periode (4e tot 15e eeuw n.Chr.) werd de Akropolis een christelijk centrum, waarbij het Parthenon werd omgebouwd tot een kerk gewijd aan de Maagd Maria. Na de Ottomaanse verovering in de 15e eeuw werd de Akropolis veranderd in een moskee en het Parthenon diende verschillende doeleinden, waaronder als fort. De Ottomanen voegden nieuwe structuren toe en controleerden de site tot het begin van de 19e eeuw, waarin het aanzienlijke schade opliep.
Het moderne tijdperk
Met de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog (1821-1829) en de uiteindelijke bevrijding van Athene in 1834 werd de Akropolis erkend als symbool van het Griekse erfgoed en nationale trots. Aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw werd begonnen met de restauratie, maar de inspanningen om de monumenten te behouden en te conserveren gaan tot op de dag van vandaag door.
